Benny Vandendriessche
Bio
Twee jaar geleden presenteerde Benny Vandendriessche zijn eerste langspeelfilm DRIFT (fictie) aan het publiek. Net als BOBBEJAAN ging ook DRIFT op Filmfest Gent in Belgische première. DRIFT legde een mooi parcours af op tal van buitenlandse festivals. De film ging in wereldpremière op het A-festival in Busan en kreeg de prijs van de internationale federatie van filmcritici (FIRPRESCI) op het gerenommeerde Internationaal Filmfestival van Mannheim-Heidelberg.
(meer over DRIFT op www.driftthefilm.com )
Benny Vandendriessche had een band met Bobbejaan Schoepen. Hij realiseerde de laatste clip met Bobbejaan op Verankerd, een aangrijpend nummer over ziekte en verval. In 2010 organiseerde en regisseerde Vandendriessche de poëtische uitvaart van Bobbejaan in een circustent op de Scheldekaaien.
Nota
De cool van Bobbejaan heeft mij altijd geïntrigeerd. Wanneer Tom Schoepen mij inwijdt in het beeldarchief, ben ik direct overtuigd. Er steken schitterende fragmenten in. In allerlei formaten. Ze tonen Bobbejaan in al zijn gedaantes. Soms avant-garde, soms dolkomisch, soms heel gevoelig. Het is een eclectische en zotte verzameling.
Ik wil aan de slag met die beelden in een impliciete film. Ik wil geen interviews filmen en geen talking heads over Bobbejaan opvoeren in een opsomming over zijn leven. De originaliteit en het talent van Bobbejaan moeten we niet meer bewijzen. Die zitten verborgen in de bestaande beelden.
Samen met Tom Schoepen ontwikkel ik het concept. Ik zal een muzikale film maken, op basis van een collage van beelden uit de rijke carrière van Bobbejaan. De film zal een flow creëren van beelden en geluiden, die tactiel en associatief op elkaar volgen. Ik kies zelfs heel bewust om niet op zoek te gaan naar de originele masters van de kopijen uit het familie archief. De authenticiteit van de verkleurde en vervormde VHS beelden geven patina aan deze film.
Maar ik mis verstilling. Ik kan Tom overtuigen om de laatste jaren van zijn vader vast te leggen op camera. Het resultaat is verbluffend. Op een persoonlijke en bevreemdende manier kijkt Tom naar zijn vader. Er spreekt veel emotie uit de observaties die Tom maakte van Bobbejaan.
In de recente beelden neemt de oude en zieke Bobbejaan afscheid van het leven. Hij beweegt zich nog in enkele kamers in zijn villa in Bobbejaanland. Daarom beschouw ik de film als een metafoor voor het leven van iedereen. De film vertelt op een eenvoudige manier dat hoe groots het leven ook is geweest, op het eind wordt de wereld heel klein en val je terug op zorg en liefde van jouw naasten. Zo transformeert de film ook in een subtiel liefdesverhaal over de onwaarschijnlijke band tussen Bobbejaan en zijn vrouw Josee.
